Voor filmmaker Nordin Lasfar, in Nederland opgegroeid als kind van Marokkaanse ouders, opende auteur Paul Bowles ooit de deur naar literatuur en de verhalen uit het land van zijn voorouders. In de jaren zestig en zeventig was Tanger een uitvalsbasis voor westerse kunstenaars en schrijvers van de beatgeneratie, onder wie Bowles.
In die kringen werd Mohammed Mrabet, visserszoon en verhalenverteller in de Marokkaanse orale traditie, een centrale figuur. Hoewel analfabeet, verwierf hij bredere bekendheid doordat Bowles zijn verhalen opschreef en publiceerde. In een setting waarin creativiteit en een vrije moraal hand in hand gingen met koloniale ongelijkheid en racisme, ontstond een complexe relatie tussen de twee.
Ver in de tachtig blikt Mrabet, meester in het vervlechten van fantasie en werkelijkheid, terug. Flarden van zijn vertellingen, ingesproken op tientallen cassettebandjes, worden gelardeerd door magischrealistische AI-beelden – een gigantische vis, een meloen waarin een paleis huist. Via archiefmateriaal, interviews en straatbeelden gaat de filmmaker op zoek naar deze opmerkelijke literaire band, en stelt de vraag wie nu de eigenaar is van verhalen.
Stills
