Woestijnrozen ontstaan vanuit een interactie van water, zand en wind. Ze zijn geen mineraal maar ook geen gesteente. Hun vorm en textuur vormen een contradictie. Het is ook wat deze documentaire, die zijn naam aan dat geologische fenomeen ontleent, kenmerkt: een ondefinieerbare en poëtische collage van beelden, teksten en symbolen.
Net als in hun twee voorgaande films, Trás-os-Montes en Ana, vormt de bergachtige regio Trás-os-Montes in het noordoosten van Portugal het decor voor het filmende echtpaar Margarida Cordeiro en António Reis. Maar ditmaal is hun benadering ervan abstracter, essayistischer. Met teksten van onder meer Kafka, Montaigne en Carl Sagan creëren ze een gelaagde lappendeken van scènes. Een groep kinderen overziet vanuit de rotsen het landschap en beschrijft de zielen die er dolen. Een varken wordt ter dood veroordeeld voor moord en geëxecuteerd. Een vrouw maakt muziek van de wind.
En steeds zijn daar de bergen, de valleien, de scherpe rotsen, het wuivende gras. Het landschap, waar verbeelding en fysieke realiteit elkaar raken. Waar de geschiedenis zijn sporen trekt en transformeert in mythes.
Stills
