In 1911, tijdens het Eerste Universele Rassencongres in Londen, presenteerde de Braziliaanse afgevaardigde een schilderij getiteld A redenção de Cam (‘De verlossing van Cham’). De afbeelding van een zwarte grootmoeder, een mesties moeder, een witte vader en hun witte kind in het midden kwam symbool te staan voor de ideologie van branqueamento (‘verwitting’) in het Brazilië van de negentiende en twintigste eeuw. Meer dan 110 jaar later formuleert Mariana Luiza – zelf zwart – een kritiek op Brazilië’s raciale erfgoed en levert een poëtisch, antikoloniaal antwoord op het schilderij.
In de zintuigelijke installatie Redemption creëert ze een doolhof van ruimte, beeld, geluid en geur. Eerst is de virtuele ruimte overspoeld met archiefbeelden. Vervolgens bevinden we ons in de diepe, donkere holte van Kalunga, het centrum van de aardbol. Door een spiegel van water ontdekken we een alternatieve bestemming van A redenção de Cam en ontmoeten we de cosmovisie van het Bantu-volk, voorouders van veel Afro-Brazilianen. We voelen de rook, het magma, de huid en het samengaan van leven en dood. Hier is de beleving van tijd niet langer lineair maar eerder, zoals de Bantu geloven, vol welvingen en herhalingen.
Stills
