Na jaren ziet regisseur Carla Valencia Dávila de videobeelden terug van een fietstocht die ze als jonge vrouw door Uruguay maakte. De shots van glooiende snelwegen, verlaten hotels en onverwachte ontmoetingen zetten haar aan het denken. Het is alsof iemand anders ze heeft gedraaid.
Sommige opnamen kan ze zich niet meer herinneren, terwijl andere door haar levenservaring een compleet nieuwe betekenis hebben gekregen. Ze herschikt de beelden tot een roadmovie door haar eigen geheugen, zoekt er dagboekaantekeningen bij en vult het geheel aan met familiefilmpjes, found footage en super8-opnamen. Een rode draad vindt ze in de wind, die aanwezig is op bijna al haar video’s.
Met The Wind and All Times creëert ze een tijdreis door haar eigen verleden en dat van het continent dat haar familie heeft gevormd. Haar vader verliet Chili als jonge man. Toen hij er tijdens de dictatuur voor een bezoek terugkeerde, herkende hij het land niet meer. Haar moeder blijkt als tiener eenzelfde traumatische ervaring te hebben gehad als Carla. Zo weet de filmmaker dankzij schijnbaar toevallig geschoten beelden verbanden te leggen tussen haar eigen verhaal en dat van haar naasten.
Stills
