Trillion

Een vrouw loopt op grillige, door de elementen uitgesleten rotsen, ergens aan zee. Blootsvoets loopt ze daar, gekleed in een eenvoudige witte jurk. De wind heeft vrij spel. Haar gezicht blijft verborgen achter de rand van haar flaphoedje. Ze loopt en loopt, vastberaden. Soms draagt ze een grote juten zak. Wat is hier gaande? Filmmaker Victor Kossakovsky weet met dit eenvoudige uitgangspunt in zwart-wit een onvergetelijk verhaal te maken. Minimalistisch met maximale impact.

De camera registreert lichtinval, texturen en patronen van het landschap, zowel in zijn indrukwekkende grootsheid als in het kleinste wonderlijke detail. Op de magistrale geluidsband wordt een soundscape van sfeer en natuurgeluiden hier en daar bijgestaan door schitterende composities voor strijkers en piano.

Wat de vrouw daar doet, en waarom, wordt gaandeweg duidelijk. Het ligt in de lijn van Kossakovsky’s meest recente films Gunda (2020), over een varken en haar biggen, en Architekton (2024), over scheppen en destructie. Ook Trillion is een pleidooi. Een ontdekkingsreis die aanzet om na te denken over de mogelijkheden voor het realiseren van een andere toekomst.