In 1989 werd, onder de toenmalige minister voor het Francofone taalgebied Alain Decaux, televisie-infrastructuur aangelegd op het Tunesische platteland. De televisie werd de plek waar families samenkwamen en programma’s bekeken, en de uitzendingen lieten op de dorpsbewoners een sterke indruk na.
Filmmaker Saber Zammouris kijkt in deze film naar de invloed die de komst van televisie op het Tunesische platteland had en vertelt het verhaal van hen die de dorpen verlieten om zich in Frankrijk te vestigen. Zoeken ze de beelden die ze ooit zagen, en vinden ze wat ze zoeken?
Scènes in het woestijndorp waar deze mensen vandaan emigreerden worden afgewisseld met opnamen in Parijs, waar ze als arbeidsmigrant naartoe trokken. Terwijl in de woestijn de stroomkabels zich scherp tegen de hemel aftekenen, maken de arbeiders in Parijs zich in alle vroegte klaar voor hun dagelijkse dienst in een magazijn, een bezorgbus of een fastfoodrestaurant. In gesprek met hen vraagt Zammouris: “Was het een keuze of een plicht? Werden we uit ons land verdreven of werden we ergens heen gelokt?” Vragen over keuzevrijheid, macht en verbeelding weerklinken door de hele film.
Stills
