Vrouwen in Chileense gevangenissen hebben zeer beperkt contact met hun familieleden. Geen bezoekuur, zelfs geen gesprek achter glas. Zo leven moeders soms jarenlang gescheiden van hun kinderen, die ze thuis moesten achterlaten. Deze virtualreality-ervaring is het resultaat van een project dat een handvol vrouwen op zijn minst virtueel in contact bracht met hun geliefden.
We zien hen eerst in hun cellen en de gezamenlijke ruimtes van de gevangenis waar zij hun tijd doorbrengen. Vervolgens verzamelen zij in een virtueel museum de objecten die hen verbinden met thuis: een spiegeltje, een badeend, een Moederdagkaart van hun kind. Elk object brengt het verhaal tot leven van de mensen die zij achterlieten.
In het emotionele slot van de VR-ervaring zien we vervolgens hoe deze vrouwen een VR-bril opzetten en voor heel even virtueel naast hun kinderen kunnen staan. Dichter kunnen ze op dit moment niet bij hen komen.
Stills
