Aanvankelijk lijkt de eerste lange documentaire van Adrián Canoura te gaan over het leven aan boord van een visserskotter. De beelden zijn eerder registraties, gemaakt door vaste camera’s die onder andere in het ruim, de stuurhut en de mast zijn geplaatst. Is er eigenlijk wel een camerapersoon aanwezig?
In de bij vlagen experimentele film verschuift de focus langzaam naar de schipper en het werk dat hij doet. Duidelijk wordt dat de reis een poging is van de regisseur om zijn vader Raúl beter te leren kennen. Gaandeweg vallen alle puzzelstukjes op hun plek en wordt We Were Left Alone ook persoonlijker. Foto’s en brieven die Adriáns vader naar het thuisfront stuurde komen voorbij, alsook door opvarenden zelfgeschoten, oude filmpjes van het vissersbestaan.
Raúl bracht vaak lange perioden door op zee, en dus niet bij zijn gezin. Tijdens het maakproces van de film leren vader en zoon meer over elkaar, en elkaars professie.
Stills
