Een film wordt gemaakt in de montagekamer, wordt vaak gezegd. De invloed van een editor moet dan ook niet worden onderschat. Zeker niet als het er eentje is van het kaliber van de Poolse Agnieszka Bojanowska (1932–2019). Zij drukte haar stempel op meer dan 350 documentaires, speelfilms, animatiefilms en experimentele werken. Maar ze staat vooral bekend om haar nauwe samenwerking met Bogdan Dziworski, wiens prijswinnende films zij tot grote hoogten wist te stuwen.
Gezeten achter schermen in het halfduister van haar kelder zien we het tweetal in actie. Uiterst kritisch beoordeelt Bojanowska het materiaal en zet ze Dziworski op zijn nummer. Ze wil verrast worden, elke dag weer. En als hij daar niet in slaagt, is het rommel. Als het wel lukt en zij een zeldzaam compliment geeft, is hij blij als een kind.
Bojanowska is oud en fragiel, en ze weten allebei dat dit waarschijnlijk hun laatste project is. Op haar sterfbed vat ze hun samenwerking samen als “passie voor kijken”, wat iets heel anders is dan simpelweg de wereld vastleggen.
Stills
