“We werken ver van huis. De oude mensen en de kinderen zijn in het dorp gebleven. Maar als een familie zelfs met Nieuwjaar niet bij elkaar kan zijn, zou het leven zinloos zijn.” Aldus een van de talloze Chinese arbeiders die jaarlijks de heroïsche tocht ondernemen van de nieuwe industriegebieden naar hun dorpen in de provincie. Kalm observerend en zonder commentaar brengt Lixin Fan het wel en wee van zo’n familie gedurende twee jaar in beeld.
Zestien jaar geleden verlieten vader en moeder de armoede van het platteland. Hun dochtertje lieten ze achter bij haar grootouders. Nu maken ze lange dagen in een van de vele grauwe fabrieken van waaruit het westen van goedkope kleding wordt voorzien.
Het zwaarste werk is echter de Nieuwjaarsreis. Onthutsend is de aanblik van de mensenmassa voor het station, waar het echtpaar dagenlang op een kaartje wacht. Een sneeuwstorm maakt de chaos compleet. Toch lukt het ze telkens weer – maar zal het ze ook lukken het gezin bij elkaar te houden en hun kinderen braaf te laten studeren van het naar huis gestuurde geld? Pijnlijke momenten onthullen dat de Chinese lankmoedigheid grenzen kent.
Stills
