Met een persoonlijke, filmische en analytische blik onderzoekt Albert Kuhn hoe een verzwegen familiegeschiedenis zijn stempel drukt op de tweede en derde generatie. Kuhns vader emigreerde in de jaren 70 uit Duitsland naar Barcelona, om het land en de familie waarin hij was geboren achter zich te laten.
Hij is een man van weinig woorden, die niets loslaat over zijn achtergrond. Bij gebrek aan woorden zoekt Kuhn het antwoord in beelden. Het enige wat hij heeft zijn wat homevideo’s van bezoekjes aan opa en oma in Duitsland en een stapeltje niks-aan-de-hand-brieven die zijn grootouders elkaar schreven tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Kuhn analyseert die archiefbeelden, gaat op zoek naar nieuwe archiefstukken en probeert zijn vader te interviewen. Niet alleen om meer te leren over zijn geschiedenis, maar ook over de toekomst: “Alles wat niet gezegd wordt, vindt een manier om in stilte mee te reizen.” Op gelaagde wijze verweeft Kuhn zijn persoonlijke zoektocht met een breder verhaal over transgenerationele pijn en schuld.
Stills
