Voor de kust van het Chileense Manquemapu, begraven onder de onverschillige golven, ligt het wrak van de Janequeo. Het schip kapseisde in 1965, 51 mensen kwamen om het leven. Terwijl de zee het wrak heeft verzwolgen, is op het land de herinnering aan deze scheepsramp nog levend. In de mensen, in het landschap.
In deze uithoek van het Chileense merengebied, waar altijd een mist van regen lijkt te hangen, is de geschiedenis nauwelijks vastgelegd. Ze bestaat in mondeling overgeleverde getuigenissen en liederen.
Deze film is geen poging die geschiedenis alsnog te reconstrueren. Met en spookachtig geluidsontwerp en analoog gefilmde beelden waarin de kleuren zijn verbleekt of juist verzadigd tast de film de herinneringen van de lokale bewoners af. Herinneringen die verweerd en geërodeerd zijn door de tijd en de zilte zee.
Stills
