Tussen de jongens in een klaslokaal zit één oproerkraaier. Iedere keer als de leraar zich omdraait naar het bord slaat hij ritmisch op de onderkant van de schoolbank. Als niemand zich bekendmaakt als de schuldige, stuurt de docent zeven leerlingen naar buiten met een ultimatum: blijf een volle week op de gang staan of lever de dader uit en kom terug naar de les.
Van wat hierna volgt, filmde Abbas Kiarostami twee versies. In de ene wordt de ordeverstoorder verraden door een klasgenoot, in de andere zijn de zeven gestraften solidair. De regisseur legde beide versies voor aan een groep bestuurders, religieuze leiders en intellectuelen.
Kiarostami filmde First Case, Second Case in de lente van 1979, in de periode tussen de val van de sjah en het uitroepen van de islamitische republiek. Opmerkelijk is dat vooral de nieuwe leiders, vol revolutionair elan, het verzet prijzen van de onverzettelijke zwijgers. Die overtuiging sloeg snel om toen ze hun eigen theocratie hadden gesticht. Kiarostami’s als pedagogische film vermomde psychologische test werd meteen na de première verboden en was pas veertig jaar later weer te zien.
Stills
