Shayma’ was zes jaar oud toen de Tweede Intifada uitbrak. Ruim twintig jaar later opent ze een doos met oude videobanden die een zoektocht naar herinneringen in gang zet. In een voice-over richt ze zich tot haar moeder, die zegt gezegend te zijn met een slecht geheugen. Zelf weet ze nog precies wat ze aan had op haar eerste schooldag: haar nieuwe schooluniform, met kanten kraagje en een witte strik in het haar. En hoe ze door een kiertje van de keukendeur in hun door Israëlische soldaten geconfisqueerde huis haar verjaardagstaart kon zien staan.
Tegenover deze intieme flarden staan rauwe beelden van de stad, van onder meer tanks die straten van Hebron blokkeren, eindeloze controles, huizen die worden vernield, gewonden en doden, en van kinderen die spelen tussen puin en bomen.
Zo verweven persoonlijke herinneringen en collectief trauma zich tot een krachtig portret van een kindertijd onder bezetting, die ook een blik op heden en toekomst biedt. Opgedragen aan haar moeder, die haar de geur van amandelbloesem in de lente leerde koesteren, en aan alle moeders van Palestina.
Stills
