Elke dag verlaten twaalf vliegtuigen met arbeidsmigranten de Filipijnen. De meesten daarvan zijn vrouwen, die voor gezinnen over de hele wereld moeten gaan zorgen. Eenmaal aangekomen, weggestopt in andermans huizen, zijn ze onbeschermd door de wet.
Voor haar scenario sprak Esy Casey met vele Filipijnse vrouwen die op deze manier zijn verhandeld. Hun verhalen wisselt ze af met devotionele dansen rond het Santo Niño-beeld dat ontdekkingsreiziger Magellaan in 1521 aan de eilanden schonk. Magellaan bracht vervolgens een wereldwijde handel in zijde en porselein op gang. Tegenwoordig is vrouwelijke zorgarbeid het gewilde product.
Op inventieve wijze tonen het beeld en geluid in splitscreen twee werelden in twee talen. De dialoog, gelijktijdig in het Cebuano en Engels uitgesproken, splitst zich tussen de rechter- en linkerluidspreker. Ook een van de vrouwen voelt zich in tweeën opgedeeld: tussen één persoon van vlees en één van pixels – haar eigen achtergebleven kinderen zien haar alleen als een beeld op de telefoon. De visueel vernuftige film laat je zo zelf verbanden leggen tussen plaatsen, tijden en culturen, tussen moderne slavernij en neokolonialisme.
Stills
