Deze volledig uit archiefbeeld opgebouwde film opent nog voor het eerste beeld met een krakend, tikkend en rommelend geluid. Als de eerste steentjes die losraken en van een helling beginnen te rollen. De aarde woelt zich los alvorens hij begint te schuiven. Wat volgt is een processie die dwars door de tijd loopt en steeds een andere vorm aanneemt. Een begrafenisstoet, een protestmars, een zee van gleufhoeden, van geüniformeerde mannen op paarden. En almaar zwelt het geluid aan.
Is de geschiedenis een beweging vooruit of een herhaling van zetten? In deze documentaire is het allebei. Kleur vervangt zwart-wit, de grafkist verplaatst zich van paard en wagen naar een auto. Maar nog steeds houdt men borden in de lucht met de namen van hen die verdwenen. Rouw volgt op verzet en verzet op rouw.
Door al te specifieke context weg te laten ontstijgt Landslide de Colombiaanse geschiedenis waar de beelden aan ontleend zijn, en fungeert het als symbolisch document van onderdrukking en veerkracht.
Stills
