De films van Abbas Kiarostami hebben vaak een bedrieglijk eenvoudig uitgangspunt. In Fellow Citizen registreert de filmmaker met een telelens een verkeersregelaar in 1983, die op een druk verkeerspunt in Teheran alleen auto’s met een vergunning mag doorlaten. Het levert fascinerende gesprekjes op tussen de verkeersregelaar en automobilisten, die smeken om door te mogen rijden.
Ook als zij geen vergunning hebben, proberen zij de regelaar ervan te overtuigen dat zij een speciaal geval zijn. Zij moeten bijvoorbeeld snel naar een ziekenhuis in de buurt, alleen maar even wat spullen in een winkel afgeven of zijn op weg naar hun werk. Een automobilist toont een röntgenfoto om zijn argument kracht bij te zetten.
Aan de verkeersregelaar de taak om in de steeds drukker wordende autochaos te bepalen wie hij doorlaat. De man is geen botte autoriteit, maar staat open voor argumenten van de inventieve automobilisten. Fellow Citizen geeft een vaak geestig beeld van dit wheelen en dealen. Daarmee kan de film ook worden geïnterpreteerd als verhulde kritiek op het fundamentalistische, onbuigzame islamitische regime, dat toen vier jaar aan de macht was.
Stills
