“Als ik naar Rome kijk, zie ik mijn moeder”, vertrouwt Virginia Eleuteri Serpieri ons toe. Ze doorkruist de stad, waar 25 jaar geleden haar moeder Teresa zich het leven benam door in de Tiber te springen. Water is een terugkerend motief in deze rit door herinneringen en gedachten van de filmmaker. Net zo vrij stromen de beelden en associaties, van oude prenten tot familiefoto’s, van mythes tot fantasie, van documentair tot enscenering.
Verweven met haar eigen worsteling met die pijnlijke gebeurtenis, geeft een tweede voice-over een stem aan Teresa, geboren in 1943 toen de bommen vielen. Ruim twintig jaar later vond ze de liefde, maar naast het geluk was er ook de slangenkuil van een depressie. Nu vertelt Teresa hoe ze na haar dood werd opgetild naar de planeet Amor, waar mensen veel om elkaar geven. Haar dochter toont die lichtere wereld in landelijke en speelse 8mm-beelden.
De vrije vorm van Serpieri’s eerste lange film verraadt ervaring met kort experimenteel werk. Een creatieve verbeelding van een diep gevoeld verlangen, uiteindelijk stilhoudend bij die éne foto.
Stills
