Op homoseksualiteit staan in Nigeria gevangenisstraffen tot veertien jaar, behalve in sommige noordelijke provincies, waar de doodstraf door steniging geldt. Wie zichzelf gunt in vrijheid te leven en lief te hebben, doet er beter aan het land te ontvluchten. De vijf Nigerianen om wier getuigenissen deze aangrijpende, experimentele documentaire is opgebouwd, zijn in Engeland neergestreken. Ze leggen hun biografieën en daarmee hun bestaan vast in een audioarchief. Simisolaoluwa Akande verbeeldt hun woorden in een poëtische collage van metaforen.
Lichamen op de rug gefilmd, traditionele gemaskerde dansers, een gestalte achter een doek – vanuit de schaduw vinden ze hun identiteit. Ze vertellen over het grote geluk hun queerzijn te mogen vieren en een authentiek leven te kunnen leiden, maar daarachter klinkt het verdriet van de banneling. Vaak zitten zij nog in de kast voor hun ouders en andere familieleden, die ver weg zijn.
Op één punt is Nigeria toch inclusiever dan Engeland: in het Yoruba, de taal van een van de grootste etnische groeperingen in Nigeria, bestaat er geen onderscheid tussen ‘hij’ en ‘zij’, maar is er alleen sprake van ‘hen’.
Stills
