Al vroeg in de ochtend stromen journalisten, presentatoren en technici het Maison de la Radio binnen. Dit iconische gebouw in hartje Parijs, met uitzicht op de Seine en de Eiffeltoren, huisvest Radio France, de omroeporganisatie die de publieke Franse radiozenders beheert.
In een kleine honderd minuten trekt een etmaal radio voorbij, door Nicolas Philibert (Être et avoir, Sur l’Adamant) gedestilleerd uit opnamen die hij gedurende een half jaar maakte in alle hoeken van het radiogebouw – van de receptie tot de bibliotheek – en erbuiten. In de opeenvolging van losse impressies ontstaat een beeld van hoe het er achter de schermen van de diverse stations aan toegaat.
Een aspirant-presentator krijgt feedback op zijn inzending, bureauredacteuren struinen het internet af naar opmerkelijke nieuwsfeitjes, programmamakers brainstormen en technici zorgen voor het perfecte geluid. In de redactieruimtes en opnamestudio’s wordt hard en standvastig gewerkt, maar de gangen vullen zich ook met gelach. Zo schetst La maison de la Radio een boeiend portret van een medium dat juist aan de afwezigheid van beelden zijn populariteit ontleent.
Stills
