Zeshonderd visitekaartjes verzamelde filmmaker Lynne Sachs sinds 1990. Van een kapper, een therapeut, een textielkunstenaar. Samen vormen ze een archief van ontmoetingen. De titel van deze speelse essayfilm verwijst naar het door Edward Locard geformuleerde principe dat aan de basis staat van de forensische wetenschap: elk contact laat sporen achter. Sporen die een mens aan een plek kunnen verbinden, aan een ander mens, of aan een object. Als dat zo is, vraagt Sachs zich af, laat elke ontmoeting dan ook sporen achter in je zijn?
Om dat te achterhalen zoekt ze enkele van de mensen achter die visitekaartjes op. De verbindende factor tussen die honderden kaartjes is Sachs zelf. Hierdoor vormt de filmmaker automatisch het centrum van de film. Toch ligt de focus niet op haar, maar is ze – zoals vaker in films uit haar ruim dertig jaar omspannende carrière – slechts het perspectief, het vertrekpunt.
Met haar gemoedelijk filosoferende voice-over en speelse beeldvondsten verweeft Sachs talloze gezichten en stemmen tot een lappendeken van connecties. Van ontmoetingen die – vergeten of herinnerd, vaag of scherp – onderdeel zijn geworden van haar zijn.
Stills
