Fictie, documentaire, poëzie en filosofie zijn vervlochten in deze hybride film over een jong meisje dat ronddwaalt in een wereld zonder volwassenen. De film volgt deze Moon op een tocht die leidt van het stenen tijdperk tot in de toekomst. Een tocht langs kusten en woestenijen, langs ideeën en hypothesen. Van Plato’s grot tot Darwins evolutietheorie. Langs gemeenschap, taal, rituelen en spel.
En vooral: een tocht langs ontmoetingen. In een zwart-witte sequentie ontmoet Moon een zwijgende wijsgeer en haar tolk. In een elliptisch gesprek, gebaseerd op Don DeLillo’s eenakter The Word for Snow, praten ze over de waarde van taal in een wereld waarin betekenis op losse schroeven staat.
In interviews gaf regisseur Ben Rivers aan dat hij vertrok vanuit de vraag welke wereld we doorgeven aan onze kinderen. Zijn film zit vol zorgen over de toekomst, maar voelt nergens zwaar of deprimerend. Dankzij de speelsheid van de kinderen en hun zo oprechte nieuwsgierigheid naar de wereld. De ontwapenende glimlach waarmee ze de onzekerheid van die toekomt tegemoet gaan.
