Met verbazing vertelt Beibei hoe ze zich zonder weerstand schikte naar de rol die vrouwen in China wordt voorgeschreven. Ze trouwde, kreeg een kind. En dat terwijl de dertiger een hekel heeft aan het idee ‘een goede vrouw’ te zijn.
Tegen de achtergrond van de oprukkende Covid-epidemie onderzoekt deze film het web van rolpatronen waarin vrouwen zo vaak zichzelf verliezen. Waar blijft de ‘ik’ tussen die dwingende rollen als moeder, dochter, echtgenote? De film is een onderdompeling in het leven van een vrouw die weigert haar identiteit daardoor te laten definiëren. Die het recht opeist te zoeken naar wie ze is en wat ze wil. Zwervend tussen steden en minnaars tart ze de verwachtingen voor een vrouw in de Chinese maatschappij.
De geraffineerde montage en shotcomposities doen vermoeden dat de film een spel speelt met feit en fictie, waarvan de regels nooit helemaal zichtbaar worden. En dat is wellicht de crux. Zoals Beibei zelf opmerkt kan iets tegelijk echt en fake zijn, en uiteindelijk is de film een intelligente ontleding van het rollenspel dat identiteit altijd is. Rollen die dwingend en onderdrukkend kunnen zijn, maar ook bevrijdend.
Stills
