Justina, een vrouw van eind vijftig, woont met haar queer dochter Alexia in een kasteelachtig landhuis op de Argentijnse pampa. Ze heeft het landgoed geërfd van de familie bij wie ze altijd in dienst is geweest. Voorwaarde was dat ze het aan niemand verkoopt.
Vanbinnen oogt het pand als een rommelige, sfeervolle villa met veel pluche en kristal. Een zwart lammetje mag er onbekommerd rondscharrelen. De verf bladdert af, de muren zijn vochtig, afvoerpijpen zitten verstopt. Om de rekeningen te kunnen betalen, wordt er weer een koe verkocht. Een enkele keer, wanneer ze iets te vieren hebben, komen de nazaten van de oude familie er logeren. Dochter Alexia krijgt stilaan genoeg van dit bestaan en wil automonteur – maar liever nog coureur – worden in de hoofdstad.
In deze hybride film, deels documentaire, deels speelfilm, blijven de hoofdpersonages zichzelf terwijl ze situaties naspelen die ooit werkelijk zijn gebeurd. Het resultaat is een sprookjesachtige parabel over een moeder-dochterrelatie, racisme, klasse en verval. De jazzy jarenvijftigmuziek, speciaal voor de film geschreven, past perfect bij dit verhaal.
Stills
