Breekbaar als ze is, kiest Agatha (90) er nog steeds voor om in haar eentje op de oude familieboerderij in het Candese Manitoba te blijven. Ze leeft solitair, maar voelt zich niet eenzaam. En er is veel te doen in die uitgestrekte tuinen waar ze zaait en oogst, van aardappels tot aardbeien en meloenen. Sommige zaden komen nog uit de voorraad van haar voorouders.
Te midden van veel groen mag ze er op haar nuchtere manier graag over vertellen, net als over de quilts die ze maakt. Gevoeliger zaken – de dood van een zus, aanbidders waar ze niets in zag – komen er bijna terloops tussendoor. Zo groeit kalmweg niet alleen een portret van Agatha, maar ook van een bijna vergeten levensstijl. Ze ziet leven als een voorrecht, al is het niet altijd makkelijk.
Het is de eerste lange documentaire van multidisciplinair kunstenaar Amalie Atkins, Agatha’s nichtje. Met een kleine crew van uitsluitend vrouwen filmde ze de ambachtelijke wereld van haar tante en legde die over een periode van zes jaar vast op 16mm. Op het prestigieuze Canadese festival Hot Docs werd Agatha’s Almanac onderscheiden als beste Canadese lange documentaire.
Stills
