Het oogt als een klein paradijs, deze cactuskwekerij op Sicilië waar planten, insecten en een bijzonder gezelschap mensen een harmonieuze gemeenschap vormen. Een beschermde plek waar de wereld buiten de tuinmuren, met alle oorlog en geweld van dien, ver weg voelt. “Een thuis”, noemt een van de cactusverzorgers het.
Victor Missud laat de deelnemers aan dit poëtische groepsportret stralend zichzelf zijn, maar ook rollen spelen die tijdens het draaien werden bedacht. Doordat observerende documentaire, performance en verbeelding voortdurend in elkaar overlopen, krijgen toevallige elementen, zoals een onverwachte voetbaltreffer of een vreemd object, een magisch aura.
Toch is deze locus amoenus, dit idyllische toevluchtsoord, kwetsbaar. Dat blijkt wanneer de buitenwereld plots binnendringt in de vorm van de rode vuurmier (Solenopsis invicta), op de hielen gezeten door gifwolken verspreidende, in beschermingspakken gehulde bestrijders. Een metafoor is nooit ver weg.
Stills
