Een vijftienjarige jongen met dikke rode krullen kijkt in de lens en vertelt zijn verhaal. Rashid werd gevangen genomen door Islamitische Staat. Hij overleefde het en werd met zijn familie verenigd, maar IS vermoordde zijn grootvader en houdt zijn kleine zusje nog steeds gevangen. Het is negen jaar geleden en niemand weet waar ze is of wat er met haar is gebeurd. Kalm vertelt hij dit onvoorstelbare verhaal.
Het is opmerkelijk hoe barmhartig Rashid en zijn familieden zijn. Niet haatdragend of rancuneus. Hen te zien in hun dagelijks leven, of wat daarvan over is, is haast onwerkelijk. De stad Sinjar, een historische thuishaven van de Jezidi’s in Irak, is nu een stad van ruïnes, zo ver als het oog reikt. In dit apocalyptische landschap proberen Rashid en zijn vrienden gewoon jong te zijn: ze lopen en hangen wat rond alsof er nooit iets is gebeurd.
Zoals elke tiener moet Rashid uitvinden wie hij is en wat hij wil. In Sinjar blijven en strijden voor zijn gemeenschap, of weggaan? Een subtiele coming-of-age-film over veerkracht en familie, met een hoofdpersoon die ondanks zijn onvoorstelbaar gruwelijke verhaal een indrukwekkende kracht en warmte uitstraalt.
Stills
