Siham leeft niet meer. Toch is ze er nog steeds. In de brieven die ze in de jaren zeventig aan haar man, Waguih, schreef. In de manier waarop hij haar nog altijd door het huis voelt dwalen. En in de films die hun zoon Namir maakte. In de honderden uren beeldmateriaal die Namir tijdens zijn filmcarrière van haar schoot, lacht Siham nog steeds. Die beelden worden afgewisseld met scènes waarin Waguih en Namir haar dood verwerken, en naast fragmenten uit de films van de gevierde Egyptische filmmaker Youssef Chahine geplaatst.
Siham wilde altijd al dat haar zoon een ‘echte’ film zou maken, met echte acteurs. Nu spelen beroemde filmsterren haar vroege leven na. Een voice-over en titelkaarten transformeren scènes uit filmklassiekers tot biografische momenten uit Sihams leven. Zo vertelt Namir Abdel Messeeh het verhaal van zijn ouders: hun begin in Egypte, hun relatie voor zijn geboorte, hun verhuizing naar Frankrijk. Op deze manier staat Siham, zelfs na haar dood, centraal in een echte film van haar zoon.
Stills
